سل؛ از انتقال در غیاب بیمار تا تبدیل به سل مقاوم
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۱۱۵۲
ایسنا/خوزستان کارشناس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریهای مرکز بهداشت خوزستان با اشاره به علائم ابتلا به سل ریوی، گفت: شایعترین علامت ابتلا به بیماری سل ریوی سرفه پایدار به مدت دو هفته یا بیشتر است که معمـولاً همـراه خلـط و گاهی خلط خونی است.
دکتر فاطمه همتنیا در گفتوگو با ایسنا، در آستانه روز ملی مبارزه با سل، با بیان اینکه تخمین زده میشود یک چهارم جمعیت دنیا آلوده به میکروب سل باشند، اظهار کرد: در فاز نخست بیماری، پاسخ سیستم ایمنی به میکروب سل قابل اثبات است و هیچ شواهدی حاکی از بیماری فعال سل در فرد وجود ندارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: میکروب سل مانند سـرماخوردگی با ورود ذرات ریز آلوده موجود در هوا که حاوی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس هستند، به افراد منتقـل مـیشـود؛ با توجه به اینکه این ذرات میکروبی بسیار کوچک هستند، در صورت وجود این ذرات به صورت طولانی مدت در هوای موجود در فضای بسته، میتوانند به طور معلق در هوا باقی بمانند.
سل چگونه در غیاب مبتلا هم منتقل میشود؟
کارشناس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریهای مرکز بهداشت خوزستان بیان کرد: میکروب سل در خلط کاملا خشک میشود. میکروب موجود در گرد و غبار معلق نیز پـس از هشت تـا ۱۰ روز از بین میرود؛ این میکروب در خاک سرد و سایهدار حداقل شش ماه زنده میماند و در خلـط در حـال پوسـیدن و تجزیه، هفتهها و ماهها مقاومت دارد بنابراین هوای اتاق آلوده شده به میکروب سل، میتواند حتـی در زمـان غیـاب بیمار موجب انتقال بیماری شود.
همتنیا عنوان کرد: اگر فرد سالم در هوای آلوده به این ذرات میکروبی تنفس کند، میکروب سـل وارد ریـهاش میشود و ایـن میکروب در مدت ۴۸ ساعت خود را به نقاط مختلف بدن مـیرسـاند.
وی ادامه داد: انتقال میکروب سل از بیمار به اطرافیان به سه عامل واگیردار بودن بیماری سـل، محیطی کـه تمـاس در آن اتفاق میافتد و مدت زمان تماس بستگی دارد. بهترین راه برای توقف انتقال بیماری، دوری بیمار از اطرافیان و شروع درمان دارویی است.
چه افرادی در معرض خطر ابتلا به سل هستند؟
کارشناس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریهای مرکز بهداشت خوزستان گفت: اگر چه همه افراد بشر مستعد ابتلا به سل هستند اما کودکان کم سن، افراد سالمند، افراد مبتلا به دیابـت، افراد دارای سوء تغذیه، مبتلایان به سرطانها، افراد دچار نارسایی مزمن کلیه و ایدز و همچنین افرادی که داروهای ضعیف کننده سیسـتم دفاعی بدن مانند کورتون و داروهای ضد سرطان استفاده میکنند بیش از سایر افراد در معرض خطر ابتلا بـه سل هستند.
از علائم ابتلا به سل تا چگونگی درمان
وی با اشاره به علائم ابتلا به سل ریوی بیان کرد: شایعترین علامت ابتلا به بیماری سل ریوی سرفه پایدار به مدت دو هفته یا بیشتر است که معمـولاً همـراه خلـط و گاهی خلط خونی است و ممکن است علائمی از جمله تنگی نفس و درد قفسه سینه نیز رخ بدهد.
همتنیا ادامه داد: علائم عمومی و مشترک بیماری سل تب، کاهش اشتها، کاهش وزن، بی حالی، تعریق شبانه، خسـتگی زودرس و ضعف عمومی است.
کارشناس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماریهای مرکز بهداشت خوزستان در خصوص چگونگی تشخیص بیماری سل بیان کرد: تشخیص بیماری سل ریوی در قدم اول در افراد مشکوی دو نوبت آزمایش خلط است.
وی افزود: خوشبختانه امروزه با داروهای موجود امکان بهبودی کامل بیمار وجود دارد. اکثر داروهای ضد سـل، خـوراکی هستند و نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند. طول مدت درمان نیز حداقل شش ماه و مصرف مـنظم و کامـل دارو، شـرط اصـلی موفقیت درمان سل است.
همتنیا گفت: بیمار مبتلا به سل داروهای روزانه خود را با نظارت مستقیم و مشاهده کارمند بهداشتی و یا فرد آموزش دیده مصرف میکند؛ به این روش "درمان کوتاه مدت با نظارت مسـتقیم روزانه" و یـا بـه اختصـار داتـس (DOTS) میگویند بنابراین به این ترتیب از قطع خود سرانه دارو و مقاوم شدن میکروبهای سل نسبت به داروهای موجود جلوگیری میشود.
وی عنوان کرد: اگر داروهای ضدسل به صورت منظم استفاده نشود، بیماری به سل مقاوم به درمان تبدیل میشود؛ سـل مقـاوم بـه درمان بیماری کشندهای است که درمان آن بسیار سخت و پر هزینه است.
همتنیا افزود: تشخیص و درمان بیماری سل در کلیه مراکز خدمات جامع سلامت و خانههای بهداشت رایگان است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی اخبار اجتماعی خوزستان بيماري واگيردار سل ابتلا به سل بیماری سل میکروب سل سل ریوی همت نیا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۱۱۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیماری قلبی و دیابت در امانند
افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماریهای قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمانهای جدیدی هستند.
به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاهقامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماریهای متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.
جالب اینجاست که در مجموعهای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابلتوجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر میرسد و موشهایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر میکنند.
بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانندگرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، بهطور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر میکنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید میکند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایینتری دارند و تجمع چربی در شریانهایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آنها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.
والتر لونگو، زیستپیریشناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشدهای بود که نشان میدهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماریهای اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید داروها یا رژیمهای غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».
از اکوادور تا سراسر جهان«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آنها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی میکنند.» اکوادور کشوری است که یکسوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی میکنند.
او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستاهای دورافتاده در کوههای آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آنها را زیر نظر دارد.
افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاینرو، بدنشان نمیتواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آنها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوانها و بافتها کمک میکند) در بدنشان پائین است.
طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبهرو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگومیر مشابهی بر اثر بیماریهای قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگهای ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقضهای متعددی شد. خود او در اینباره گفته: «مردم در آن شهرهای کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت میدهند و این سادهترین کار است.»
مجموعهای از آزمایشهای بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.
راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «اینها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر میرسند. من فکر میکنم که این بررسیها باید در گروههای بسیار بزرگتری تکرار شوند.»
شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازیساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاهقامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهتهای زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»
مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد میشود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آنها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراینباره گفته: «دادهها بسیار شبیه به هم هستند.»
محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفتزده شدهاند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانهای در این رابطه نیافتهاند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهرها و برادرهای سالمشان، نشانهای برای طول عمر بیابند. آگیره دراینباره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»
الهامبخشی برای ساخت داروهاهایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه میکند، به این نکته اشاره کرده که تلاشهای کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژنها و مسیرهایی که ممکن است در برابر بیماریهای قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژنها برای مداخلات تغذیهای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»
لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژیهای جدیدی در راستای جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه میتوان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»
آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمونها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.
محققان در عینحال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکتهای داروسازی و دولت اکوادور خواستهاند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آنها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاهقامتی مؤثر باشد.
محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبتهای پزشکی ارائه میکند. خود او در اینباره گفته: «آنها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم میآیند و خوشبختانه، تعداد آنها زیاد نیست.»